Żywienie pszczół miodnych jest obecnie gorącym tematem. Ze względu na pracę w uprawach monokulturowych, rodziny pszczele mogą nie otrzymywać dobrze zbilansowanej i pełnowartościowej diety. Zmienia się również otaczający krajobraz, a na wielu obszarach różnorodna roślinność została zastąpiona przez hektary gatunków inwazyjnych - kolejny rodzaj monokultury.

Niezależnie od przyczyny, zła dieta może mieć katastrofalne skutki dla kolonii pszczół miodnych. Gdy pszczołom brakuje wystarczającej ilości pyłku lub gdy pyłek jest niekompletny pod względem odżywczym, zmniejsza się wychów czerwiu, a długość życia robotnic ulega skróceniu. W końcu może dojść do upadku kolonii.

Pyłek jest dla pszczół podstawowym źródłem dziesięciu aminokwasów, które są im potrzebne do budowy białka. Większość pyłku jest zjadana przez pszczoły karmicielki. Pielęgniarki wykorzystują pożywienie zaabsorbowane z pyłku do wydzielania mleczka pszczelego z ich gruczołów podgardzielowych. Mleczkiem tym karmione są młode larwy, w tym robotnice, trutnie i królowe. Po około trzech dniach galaretka jest mieszana z chlebem pszczelim - mieszaniną pyłku, miodu i enzymów - i podawana robotnicom i trutniom do czasu, aż wytworzą kokony. Królowe otrzymują stałą dietę z mleczka pszczelego przez cały okres rozwoju larwalnego.

Niektóre pyłki zawierają wszystkie aminokwasy, których pszczoły miodne potrzebują do wychowania silnych i zdrowych młodych pszczół, ale większość pyłków ma niedobór jednego lub więcej niezbędnych aminokwasów. W związku z tym pszczoły miodne powinny spożywać różne rodzaje pyłku, a nie tylko jeden lub dwa.

Naukowcy z Oregon State University badają wpływ niektórych rodzajów pyłków na zdolność pszczoły miodnej do produkcji białka. Pszczoły są trzymane w klatkach i karmione dietami ograniczonymi do jednego rodzaju pyłku. Klatka lotna to duża konstrukcja z siatki podzielona na różne pomieszczenia. W każdym pomieszczeniu na jednym końcu znajduje się ul. Pszczoły mogą wlatywać i wylatywać z ula i w zasadzie zachowują się jak normalne pszczoły, z jednym wyjątkiem - mają dostęp tylko do jednego rodzaju pyłku.

Gdy pszczoły karmicielki osiągną wiek, w którym zaczynają karmić czerw, usuwa się gruczoł podgardzielowy i bada zawartość białka. Chociaż bezpośrednia analiza pyłku może ujawnić profil aminokwasowy, nie może jednak określić, jak dobrze pszczoła jest w stanie go wykorzystać. Analiza zawartości białka w gruczole podgardzielowym może wykazać, jak dobrze pszczoła potrafi wykorzystać dany rodzaj pyłku i w konsekwencji może przewidzieć żywotność kolonii hodowanej na monokulturze tego rodzaju pyłku.